στην οικονομική ζωή της χώρας, η Υπουργός Παιδείας παρουσίασε το σχέδιο νόμου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ένας νόμος-πλαίσιο που καταργεί την έννοια του πτυχίου και την αντικαθιστά με έναν τίτλο σπουδών, προβλέπει τριετή φοίτηση και φοιτητές που συλλέγουν πιστωτικές μονάδες και όχι ουσιαστική γνώση του εργασιακού τομέα που επέλεξαν να σπουδάσουν, καθιστά το πανεπιστήμιο επιχείρηση ιδιωτών με επιχορηγήσεις που μπορούν να προέλθουν από οποιονδήποτε εκτός του κράτους, μειώνει αισθητά-εως και μηδενίζει- τον αριθμό των συγγραμμάτων που αντιστοιχούν σε κάθε φοιτητή και τέλος μεταβάλλει ριζικά προς το χειρότερο την θέση του πρύτανη, που πλέον μπορεί να καταστεί πιόνι την πανεπιστημιακής βιομηχανίας και όχι δημόσιος λειτουργός και προστάτης της φοιτητικής κοινότητας.
Καθώς λοιπόν εμείς οι τωρινοί φοιτητές ερχόμαστε αντιμέτωποι μ’ αυτό το νομο-πλάισιο- έκτρωμα, που θα πλήξει εργασιακά, επιστημονικά και οικονομικά όχι μόνο εμάς τους ίδιους αλλά και τις μετέπειτα γενιές σπουδαστών, βρισκόμαστε στο ηθικό δίλλημα της διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας στη ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ που ρητά προβλέπει το Σύνταγμά μας στο άρθρο 16 ή την παθητική ανοχή και αποδοχή των ορέξεων της αδίστακτης αυτής κυβέρνησης, που επειδή μάλλον δεν αρκέστηκε στο να καταστήσει φτωχούς τους γονείς μας βάλθηκε να εξαθλιώσει και να εξαλείψει την έννοια της εκπαίδευσης και της παιδείας.
Στο ηθικό αυτό δίλημμά και ύστερα από πολλές και συνεχόμενες γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων των διαφόρων σχολών, η φωνή της αμεσοδημοκρατίας έδειξε ως λύση και τρόπο αντίδρασης την κατάληψη των σχολών και την παρακώλυση της λειτουργίας τους. Πράγματι, η κατάληψη του πανεπιστημίου, αν και παράνομη και αντισυνταγματική, είναι ένας από τους λίγους τρόπους που διαθέτουμε εμείς οι φοιτητές ώστε να δηλώσουμε το παρόν, να εμποδίσουμε όσο περισσότερο μπορούμε την εφαρμογή του νόμου πλαισίου, να δείξουμε την δυσαρέσκεια και την αντίδρασή μας και εν τέλει να διεκδικήσουμε το αυτονόητο : τα δικαιώματα μας.
Στην προσπάθεια και στον αγώνα μας αυτό, δυστυχώς για ακόμη μια φορά εμπόδιο στάθηκαν τα ΜΜΕ που όχι μόνο εξ αρχής καταδίκασαν και κατέδειξαν την προσπάθεια και τον αγώνα μας, αλλά επιπλέον επιδίωξαν την δημιουργία και την προώθηση των «αγανακτισμένων φοιτητών».
Έτσι λοιπόν, ενώ κανένα τηλεοπτικό κανάλι δεν αφιέρωσε ένα ολόκληρο λεπτό για να δείξει τις ειρηνικές πορείες και διαμαρτυρίες που διεξείχθησαν από φοιτητές τόσο στο πλαίσιο της ΔΕΘ όσο και γενικότερα ούτε έδωσε το λόγο σε καποιο φοιτητή υπέρμαχο της κατάληψης, αντίθετα αφιερωσε αρκετό χρόνο όχι μόνο σε συνεντεύξεις «αγανακτισμένων» φοιτητών αλλά και για να μας αποδυναμώσει. Είναι φανερό λοιπόν πως για ακόμη μια φορά τα ΜΜΕ, εκμεταλλευόμενα τη δύναμή τους και την επιρροή τους στην κοινωνία, και ειδικότερα στην Ελλάδα του σήμερα, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα και την επιθυμία της κυβέρνησης προσπάθησαν να στρέψουν τον κόσμο με τη μεριά των «αγανακτισμένων» αυτών φοιτητών – που δυστυχώς σε τίποτα δεν ομοιάζουν στο κίνημα των ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ που αυθόρμητα επέλεξε τις λαϊκές ειρηνικές συγκεντρώσεις για να εκφράσει την αγανάκτηση του.
Όσον αφορά τώρα το περιεχόμενο των αιτημάτων της μερίδας αυτής των φοιτητών, θεωρώ πως δυστυχώς παρακινημένοι από προσωπικά και κομματικά συμφέροντα, δεν μπορούν να κρίνουν καθαρά τα γεγονότα.
Γιατί, αγαπητοί συνάδελφοι φοιτητές και αναγνώστες, ο εκφυλισμός του ελληνικού πανεπιστημίου θα έρθει αργότερα, όταν το αν εμείς και οι μελλοντικοί φοιτητές θα έχουμε τη δυνατότητα να αποκομίσουμε λίγη γνώση θα εξαρτάται από το αν η μια επιχείρηση, η μια βιομηχανική η οποιοσδήποτε άλλος θέλει να μας χρησιμοποιήσει για να επωφεληθεί, θα χρηματογοτεί τι έρευνες και τις σπουδές μας. Ο εκφυλισμός θα επέλθει όταν θα αποφοιτούμε στα 3 χρόνια με τίτλο σπουδών ΙΕΚ , ανίκανοι να βρούμε εργασία και «υποχρεωμένοι» να πληρώσουμε οι ίδιο το μεταπτυχιακό μας, την ίδια στιγμή που η δημοκρατία του πανεπιστημίου θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να μετατραπεί στην «χούντα» της κυβέρνησης και των επενδυτών, οι οποίοι με την κατάργηση του ασύλου θα μπορούν ακόμη και να μην επιτρέπουν τις συνελεύσεις των φοιτητών.
Και ύστερα από όλα αυτά μου δημιουργείται το ερώτημα :
Μήπως ο νόμος-πλαίσιο αυτός μπορεί να ενταχθεί στην ίδια κατηγορία με το τεχνητό έλλειμμα, το ΔΝΤ και την Τρόϊκα, με όλες δηλαδή αυτές τις κυβερνητικές κινήσεις και επιλογές που θα μας καταστήσουν φτωχούς και –πλέον- και αγράμματους;
Αναγνώστης
