Ο 44χρονος Jonathan McGowan γεύτηκε για πρώτη φορά ένα νεκρό ζώο που βρήκε στην ηλικία των 14, όταν μαγείρεψε ένα νεκρό φίδι.
Δεν είχε πολύ καλή γεύση, αλλά τον έκανε περίεργο για το τι γεύση μπορεί να έχουν τα άλλα νεκρά ζώα. «Από μικρή ηλικία είχα πάντα ενδιαφέρον για τη φυσική ιστορία και επειδή μεγάλωσα κοινότητα γεωργών, το κυνήγι και η σκοποβολή στις κοινότητες της υπαίθρου Dorset ήταν διαδεδομένα και αυτό σήμαινε ότι ήμουν ακριβώς στο κέντρο των πάντων.
Όπου και να κοίταζα υπήρχαν νεκρά ζώα: Ψάρια που έχουν αλιευθεί, φασιανοί που είχαν πυροβοληθεί και ζώα που είχαν τρέξει πάνω στο δρόμο και τα πάτησαν, τόσο φυσικά με τράβηξε η φύση και έτσι κάπως όλα ξεκίνησαν.”
Θυμάται ότι όταν έκοβε τα νεκρά ζώα για να δει τα εσωτερικά τους όργανα το μόνο που μπορούσε να δει ήταν φρέσκα βιολογικά κρέατα καλύτερα από αυτά που μπορεί να βρει κανείς σε οποιαδήποτε κρεοπωλείο.
Γι ‘αυτό δεν είχε κανένα πρόβλημα με το μαγείρεμα καθώς και με το να τα τρώει. Οι γονείς του ήξεραν ότι έφερνε ζώα στο σπίτι για να τα ταριχεύσει, αλλά δεν τους είπε ότι τα έτρωγε μερικές φορές αυτά, γιατί ήξερε ότι δεν θα το εγκρίνουν.
Αν και παραδέχεται ότι άρχισε να τρώει για πρώτη φορά ζώα που έβρισκε πεθαμένα στους δρόμους από την εφηβική του επιθυμία να είναι διαφορετικός, ο Jonathan McGowan λέει ότι στα 14 του συνειδητοποίησε τι αυτό που έκανε ήταν καλύτερο από την κατανάλωση κρέατος από σούπερ μάρκετ, λόγω των τρόπων μεταχείρισης των ζώων.
Θυμάται ότι μεγαλώνοντας κοντά σε μια μονάδα παραγωγής κοτόπουλων όπου υπήρχαν πάντα τρία στρώματα των κοτόπουλων. Τα νεκρά, πουλιά στη σήψη στο κάτω μέρος, τα στριμωγμένα στη μέση και τα κοτόπουλα που μόλις και μετά βίας μπορούσαν να κινηθούν, στην κορυφή.
«Είδα πόσο βρώμικα ήταν τα ζώα του αγροκτήματος και πόσο ανθυγιεινό αυτό ήταν. Συνήθιζα επίσης να πηγαίνω στην αγορά των βοοειδών, όπου ο τρόπος που συμπεριφερόταν στα ζώα οι κτηνοτρόφοι ήταν τραγελαφικός. Δεν ήμουν χαρούμενος για αυτό που είδα καθόλου», λέει.
Ο McGowan, ο οποίος καταναλώνει πεθαμένα ζώα τα τελευταία 30 χρόνια, έχει δώσει παρουσιάσεις σε σχολεία και κολέγια και διοργανώνει δείπνα με πεθαμένα ζώα για τους φίλους του.
Τι υπάρχει στο μενού, ρωτάτε; Ποντίκι με πατάτες και κουκουβάγια με κάρι είναι από τα πιο δημοφιλή, αλλά καθώς επίσης περιστέρι au vin και άλλες συνταγές που περιέχουν κρέας, όπως αλεπού, σκαντζόχοιρος, σκίουρος ή άγρια γάτα λέγεται επίσης ότι είναι πολύ νόστιμες.
Ο ταριχευτής ποτέ δεν σκοτώνει τα ζώα, παίρνει μόνο αυτά που έχουν πεθάνει κατά λάθος στο δρόμο και στο δάσος της γύρω περιοχής. Όταν ακούν για τις διατροφικές συνήθειες του, οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι μια λαμπρή ιδέα, αλλά υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι είναι σκληρές, ανθυγιεινές και μακάβριες.
Ο Jonathan λέει ότι η επιλογή του “έχει τις ρίζες της στο σεβασμό για το περιβάλλον” και λέει ότι αν δεν υπήρχαν ζώα πεθαμένα διαθέσιμα στους δρόμους θα ήταν χορτοφάγος αλλά ποτέ δεν θα κατανάλωνε κρέας από κατάστημα που είναι γεμάτο ορμόνες…
Πηγή: ierosagon.gr
