συμβούλος του Brookings Institution, ο οποίος αναφέρει ότι τα γεγονότα στην Αθήνα επηρεάζουν άμεσα τις ΗΠΑ και αναφέρει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την Wall Street και την μεγάλη πτώση της με το που ξέσπασαν οι αναταραχές στην Αθήνα.
Για του λόγου το αληθές , στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης σημειώθηκε χθες τέλος στο αρνητικό σερί για τον δείκτη Dow Jones και τον διευρυμένο δείκτη γενικής τάσης S & P 500, αφού Μέρκελ και Σαρκοζί συμφώνησαν για γρήγορη λύση με εθελοντική συμμετοχή των ιδιωτών στο νέο πακέτο για την Ελλάδα.
«Τί ακούει λοιπόν ο (αμερικανός) πρόεδρος όταν μιλάει με τον (έλληνα) πρωθυπουργό;» αναρωτιέται ο κ. Αντόλις. «Πρώτον, ακούει κάποιον που μιλάει αμερικανικά αγγλικά. Ούτως ή άλλως, ο Γιώργος Παπανδρέου γεννήθηκε στη Μινεσότα από αμερικανίδα μητέρα» όπως αναφέρει, προσθέτοντας ότι ο έλληνας πρωθυπουργός «μιλάει στον ενικό με τα πλέον υψηλόβαθμα στελέχη στη σημερινή αμερικανική κυβέρνηση, έχοντας συνεργαστεί στενά μαζί τους κατά τη διάρκεια των πολέμων στα Βαλκάνια τη δεκαετία του 1990, όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών».
Ο αρθογράφος εντοπίζει κοινά σημεία τόσο για τον Μπάρακ Ομπάμα όσο και για τον Γιώργο Παπανδρέου όσον αφορά τα ισχυρά και τα αδύναμα στοιχεία τους.
Και οι δύο εξελέγησαν με το σύνθημα «ελπίδα». Και οι δύο ανέλαβαν την εξουσία έχοντας ως στόχο όχι μόνο να αποκαταστήσουν την οικονομική ανάπτυξη αλλά και να τιθασεύσουν τα δημόσια ελλείμματα και χρέη. «Ως αποτέλεσμα, αυτοί οι δύο κεντροαριστεροί ηγέτες έπρεπε να εξετάσουν τη μεταρρύθμιση, ακόμη και τη διάλυση, βασικών πτυχών του κράτους προνοίας», κάτι πολύ δύσκολο σε περιόδους κρίσεων.
Το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν και οι δύο είναι ότι πλέον έχουν αρχίσει να χάνουν την επαφή με τους πολίτες τους. «Η ελπίδα χάνεται και στις δύο χώρες» σημειώνει ο κ. Αντόλις, καθώς κανείς από τους δύο δεν μπόρεσε να διατηρήσει την οραματική ρητορική της προεκλογικής περιόδου.
Επίσης ο Αντόλις αναφέρει ότι ένα ακόμα κοινό τους πρόβλημα είναι η έλλειψη συναίνεσης από την αντιπολίτευση καθώς κανείς τους δεν μπόρεσε να κερδίσει την υποστήριξη της, στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ αντίστοιχα.
Ακόμη και στην κριτική ότι δεν είναι αυθεντικά «γηγενείς» στις χώρες τους μοιάζουν, επισημαίνει, παραθέτοντας την κριτική που δέχθηκε ο Ομπάμα για το πιστοποιητικό γεννήσεώς του και εκείνη που εισπράττει ο Παπανδρέου ότι είναι «Αμερικανάκι» επειδή μιλάει καλά αγγλικά - με αμερικανική όμως προφορά.
Γιατί έχουν όμως σημασία όλα αυτά; «Επειδή ο Ομπάμα και ο Παπανδρέου χρειάζονται ο ένας τον άλλο» παρατηρεί ο κ. Αντόλις. «Ο Ομπάμα έχει ανάγκη ο Παπανδρέου να ηρεμήσει τις διεθνείς χρηματαγορές παρουσιάζοντας ένα βιώσιμο πλάνο για τα δημοσιονομικά της Ελλάδας. Δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμη ανάπτυξη για τις ΗΠΑ όσο οι αγορές παραμένουν μέσα στην αβεβαιότητα για την τύχη του δεύτερου ισχυρότερου νομίσματος διεθνώς. Και ο Παπανδρέου χρειάζεται τον Ομπάμα επειδή η αμερικανική υποστήριξη - και ορισμένες φορές η πίεση - είναι απαραίτητη για την στήριξη της ΕΕ και του ΔΝΤ ώστε να ξεπεράσει την κρίση. Ισως το σημαντικότερο όμως», καταλήγει, «χρειάζονται να βρουν τον τρόπο να δείξουν ότι έχουν ένα όραμα για ευημερία στην κορυφαία και στην παλαιότερη, αντιστοίχως, δημοκρατία του κόσμου».
Εδώ αξίζει να αναφερθεί πως το συγκεκριμένο think tank εκφράζει τις απόψεις πολλών στελεχών του Δημοκρατικού Κόμματος , ενώ πολλά μέλη έχουν στελεχώσει την κυβέρνηση Ομπάμα.
Επίσης ο Λευκός Οίκος παρακολούθησε στενά τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα αυτή την εβδομάδα με τον εκπρόσωπο του Μπαράκ Ομπάμα, Τζέι Κάρνεϊ να χαιρετίζει την αποφασιστικότητα του Γιώργου Παπανδρέου και της ελληνικής κυβέρνησης να λάβουν τα δύσκολα, απαραίτητα μέτρα για την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων της Ελλάδας.
Τέλος η αλλαγή της στάσης της Γερμανίας και η «εκστρατεία» της Ά. Μέρκελ για την διάσωσης της Ελλάδας με νέο δάνειο , ξεκίνησε μετά την συνάντηση που είχαν με τον Ομπάμα στην Ουάσιγκτον πριν από μερικές μέρες. Τότε ο πρόεδρος των ΗΠΑ κάλεσε την Γερμανίδα Καγκελάριο να αναλάβει τις ευθύνες της για την Ελλάδα, καθώς μια αποτυχία στην διάσωση της χώρας μας θα επηρέαζε και την οικονομία των ΗΠΑ , λόγω του φαινόμενου της μετάδοσης της κρίσης.
